وظایف منتظران ...قسمت اخر

 4- رعایت ادب نسبت به یاد او

به اين‏که مؤمن، آن حضرت‏ (علیه السلام) را ياد نکند مگر با القاب شريف مبارکش، مانند:

حجّت

قائم، مهدي

صاحب الامر

صاحب الزمان

 و غير اين‏ها و ترک تصريح به نام شريف اصلي آن حضرت که اسم رسول خدا (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) است.

شيخ صدوق ‏رحمه الله به سند صحيحي، از حضرت امام صادق‏ (علیه السلام) روايت کرده که فرمود:

«صاحب اين امر {حجّت از آل محمد} مردي است که هيچ کس با اسمش او را ياد نکند، مگر اين‏که کافر باشد»

شيخ کليني نيز به سند صحيحي اين خبر را چنين روايت نموده:

 «صاحب اين امر را کسي به نامش اسم نبرد مگر کافري»[1]

(کتاب مکیال المکارم فی فوائد دعا للقائم)

[1] اصول کافي، 333:1 باب در نهي از اسم ح 4.

وظایف منتظران  قسمت سوم


 3- محبوب نمودن او میان مردم

و اين امر دلالت دارد تمام آنچه در امر دوم بيان کرديم{ارسال قبلی}،

 به جهت دلالت عقل بر اين‏که هر کس محبّتش واجب و نيکو است، سزاوار است او را محبوب نمود.

و نيز دلالت مي‏کند بر آن محتواي فرموده خداي تعالي در حديث موسي (‏ع) که:

مرا در ميان آفريدگانم محبوب ساز....

و به طور صريح بر آن دلالت مي‏کند، آنچه در «روضه کافي» به سند خود، از حضرت ابي عبد اللَّه صادق (‏ع) آورده که فرمود:

 خداوند رحمت کند بنده ‏اي که ما را نزد مردم محبوب نمايد و ما را در معرض دشمني و کينه‏ توزي آنان قرار ندهد.

 همانا به خدا سوگند! اگر سخنان زيباي ما را براي مردم روايت مي‏کردند، به سبب آنان عزيزتر مي‏شدند و هيچ کس نمي‏توانست بر آنان وصله‏ اي بچسباند،

 ولي يکي از آنان کلمه ‏اي را مي‏شنود، پس ده کلمه از پيش خود بر آن مي ‏افزايد. [1] .

و در مجالس صدوق ‏رحمه الله به سند خود آورده، از امام صادق (‏ع) که فرمود:

خداوند رحمت کند بنده ‏اي را که مودّت مردم را به سوي ما کشاند و به آنچه مي‏شناسند، با آنان سخن بگويد و آنچه را منکرند، واگذارد. [2]

(کتاب مکیال المکارم فی فوائد دعا للقائم)

[1] روضةالکافي، 229 ح 293.
[2] أمالي، 61.

وظایف منتظران  قسمت دوم


2- محبت او بطور خاص

بدان‏که در وجوب محبت تمام ائمه معصومین (علیه السلام) ترديدي نيست و اين‏که دوستي ايشان بخشي از ايمان و شرط قبولي اعمال است.
 ولي در اهتمام به محبّت مولايمان حضرت حجّت (‏ع) خصوصيتي هست که سبب شده به طور خصوص به آن امر گردد؛
و اين از دو جهت است :

 به جهت عقل :

توضيح اين‏که سرشت‏ها بر محبّت کسي که به آن‏ها نيکي کند و هرکه واسطه احسان به. آن‏ها باشد، ساخته شده است،
و در مجالس صدوق ‏رحمه الله به سند خود، از ابن عباس آمده که گويد:

 رسول خدا (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) فرمود:
 خداوند را دوست بداريد، به جهت آنچه از نعمت‏هاي خويش به شما مي‏دهد و مرا به جهت دوستي خداي - عزّوجلّ - دوست بداريد و اهل بيتم را به خاطر دوستي من دوست بداريد.

و به جهت نقل :

سيد محدّث بحراني‏ رحمه الله در کتاب «غاية المرام» [1] به نقل از نعماني، به سند خود {بعد از شرح طولانی اتفاقات شب معراج) ، از رسول خدا (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) روايت آورده که فرمود:

 اينان امامان هستند و اين قائم است حلالم را حلال و حرامم را حرام مي‏نمايد و از دشمنانم انتقام مي‏گيرد.

اي محمد! او را دوست بدار، که من او را و دوست دارنده او را دوست دارم.

اين حديث دلالت دارد بر اين‏که در محبّت آن حضرت ويژگي ‏اي هست که مقتضي امر مخصوص از سوي خداي تعالي گرديده، با اين‏که محبّت همه امامان (‏ع) واجب است.

(کتاب مکیال المکارم فی فوائد دعا للقائم)


[1] غاية المرام، 188 باب 23 ح 101.

وظایف منتظران  قسمت اول


  1- تحصيل شناخت صفات و آداب و ويژگيهاي آن جناب

شناخت صفات و آداب و ويژگيهاي آن جناب به دليل عقل و نقل لازم مي‏باشد:

 دليل عقل
 
چون ما به خاطر اين ‏که به ديدار مولايمان و امام زمانمان مشرَّف نشده‏ايم از شناختن آن حضرت به صورت محروم مانده ‏ايم،
 بنابراين اگر کسي در اين زمان ادعا کند که من صاحب الزمان هستم. راست و دروغش را جز به دو امر نمي‏توان دانست:

يکي آشکار شدن معجزه به دست او،

و ديگر ظاهر شدن نشانه ‏هايي که ائمّه اطهار براي امام قائمي که در انتظارش هستيم بيان کرده ‏اند.

دليل نقل
 
شيخ صدوق از حضرت ابوالحسن موسي بن جعفر (علیه السلام) روايت آورده که فرمود:
 هر کس در چهار چيز شک کند به تمام آنچه خداي - تبارک و تعالي - نازل فرموده کفر ورزيده است {که} يکي از آن‏ها شناختن امام در هر زمان از جهت شخص و صفات او مي‏باشد.
و بر وجوب شناخت مولايمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) روايات و اخبار بسياري دلالت مي‏کند

از جمله: در کتاب {اصول کافی} به سند خود از فضيل بن يسار آورده که گفت:
از حضرت امام صادق‏ (علیه السلام) درباره فرموده خداي - تبارک و تعالي - پرسيدم :
«يَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإمامِهِمْ»؛ [1]
روزي که هر مردمي را به امامشان فرا مي‏خوانيم.

فرمود:
 اي فضيل! امام خود را بشناس که اگر امامت را شناختي پيش‏تر شدن اين امر يا به تأخير افتادن آن، بر تو زيان نرساند، و هر کس امام خود را بشناسد سپس پيش از آن‏که صاحب اين امر قيام کند بميرد، به منزله آن است که در ارتش آن حضرت نشسته باشد، نه، بلکه به منزله کسي است که زير پرچمش نشسته باشد.

راوي گويد: بعضي از اصحاب آن حضرت گفتند: به منزله کسي است که با رسول خدا (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) به شهادت رسيده باشد. [2]

شناخت جز به دو امر حاصل نمي‏گردد :
يکي: شناختن شخص امام (‏ع) به نام و نسب.
دوم: شناخت صفات و ويژگي‏هاي او.
به دست آوردن اين دو شناخت از اهمّ واجبات مي‏باشد.
پس هرگاه فرد مؤمن آن نشانه‏ ها را شناخت و از آن مکارمي که براي آن حضرت هست آگاه گرديد به هر صدايي گوش نخواهد داد، و بين راستگو و دروغگو فرق خواهد گذاشت.

(کتاب مکیال المکارم فی فوائد دعا للقائم)


 [1] سوره اسراء، آيه 71.
[2] اصول کافي، 371:1.
[3] الغيبة نعماني، 65.